معجزه چیست؟
اعجاز عبارت است از کارهای غیر طبیعی و خارق عادتی که انجام آن برای انسانها( در هر میزانی از دانش و تخصص که باشند) ناممکن است ولی باید در نظر داشت که هر خارق عادت معجزه نیست زیرا اعجاز باید دارای سه شرط باشد:
شرط اول این است که عمل معجزه همواره باید ممکن و انجام آن محال نباشد با این حساب هیچگاه معجزه به ناممکنها و محال تعلق نمی گیرد.
دومین شرط اینست که معجزه باید با ادعای نبوت و بر انگیخته گی از جانب خداوند توأم باشد تا آن اعجاز مانند سندی باشد که صدق ادعای نبوت را اثبات نماید ولی آنجا که انجام خارق عادت با ادعای نبوت مقرون نباشد- مانند یک سلسله از کارها که از امامان و جانشینان معصوم پیامبر صادر می گردد- اصطلاحاً آنرا (( کرامت)) میخوانند و معجزه بر آنها اطلاق نمیشود.
شرط سوم اینست که (همان گونه که از کلمه معجزه پیدا است) انجام خارق عادت درمقام مبارزه طلبی و ((تحدی)) باشد باین معنی که پیامبر با انجام معجزه آشکارا بدیگزان اعلام کند که نمی توانند مانند آن کار انجام دهند هر چند از همه نیروهای خود استفاده کرده و همه ی امکانات خویش را مورد بهره برداری قرار دهند.
آری با جمع بودن این سه شرط است که خارق عادت جنبه ی اعجاز بخود گرفته و معجزه بر آن اطلاق میگردد.
چرا معجزات انبیاء گوناگون بود؟
چرا معجزات پیامبران و کارهای خارق العاده که آنها برای اثبات رسالت آسمانی خویش انجام میدادند گوناگون بود؟ با آن که پیامبران کم و بیش در این اصل شرکت داشتند که ( به شهادت تاریخ و ضرورت) همگی معجزاتی داشته و خارق عادتهائی انجام می دادند؟
در پاسخ این پرسش باید گفت که این تنوع و اختلاف که در بین معجزات انبیاء وجود داشت به منظور بهره برداری از توجه و حساسیتی بود که افکار اجتماع در هر عصر نسبت بیک موضوع و یا افرادی خاص پیدامیکرد. برای روشن شدن این نکته بد نیست در اینجا قدری توضیح بدهیم.
پیغمبری که در یک عصر از جانب خداوند برای هدایت و راهنمائی اجتماع مأموریت می یافت طبعاً در آن عصر جمعی بودند که بعلت داشتن قسمتی از علوم و یا آشنا شدن با صنعتی خاص ممتاز بحساب آمده و افکار دیگران رابسوی خود جلب نموده بودند آنچنان که همگان با نظر اعجاب و تحسین بآنان نگریسته و آنها را به اصطلاح (( قهرمان و الگوی)) جامعه می دانستند. در اینجا آن پیامبر و فرستادة خداوند می بایست از توجه افکار عمومی به آن طبقة ممتاز استفاده کرده و از همان جا افکار اجتماع را در بست در اختیار بگیرد تا آنها را بسوی خداوند رهبری نموده و در مسیری قرار دهد که آفریدگار آنها میخواهد.
این هدف یعنی صید افکار عمومی از همان نقطه ای که در آن تمرکز یافته بود بطور عالی و سریع تنها از این راه تأمین میگردد که معجزة آن پیغمبر شبیه و مانند آن کارهائی باشد که بوسیلة آن قهرمانان و آن دسته مشخص و ممتاز جامعه انجام می گردید مثلاً عیسی بن مریم علی نبینا و آله و علیه السلام در عصری برای نجات اجتماع مأموریت یافت که در آن پزشکان طبقة ممتاز و مورد احترام جامعه بودهاند، آنها با استفادة از دانش طب بسیاری از امراض را معالجه کرده و بیماران را شفا می بخشیدند و از این نظر مورد تحسین و احترام همگان بوده اند.
در چنان شرائط و عصری که پزشکی سیار نیرومند بود و افکار مردم بسوی شخصیتهای طبی توجه داشت می بایست معجزة عیسی چیزی شبیه و مانند کار اطباء باشد با این تفاوت که شفا بخشیدن عیسی با کمک خداوند و بدون استفاده از راههای طبیعی و پزشکی بوده است و بااین حال آن چنان اعجاب انگیز بود که پزشکان هم از انجام آن اظهار عجز کرده و بناتوانی خویش اعتراف می نمودند.
ویا موسی بن عمران هنگامی درمصر مبعوث بررسالت گردید که سحر و کهانت در اوج پیشرفت خود بوده و ساحران بااستفاده از عوامل طبیعی و قواعد ویژه ای که از نظر اکثریت مردم آن عصر نامعلوم بود دست بانجام کارهائی میزدند که مورد شگفتی و تحسین همگان قرار میگرفت.
در چنان عصری که ساحرها طبقة مورد توجه جامعه و اسم وکارهایشان برسرزبانها بود طبعاً باید موسی دارای معجزه ای باشد که (در جهت کلی) چیزی شبیه و مانند عمل ساحران است و لی بااین تفاوت که عمل موسی سحر نبود بلکه واقعیتی بود که حتی ساحران را هم بسختی تحت تأثیر قرارداده و آنهارا در برابر آن مرد آسمانی بزانو در آورده بود.
شامل 34 صفحه word
دانلود تحقیق معجزه چیست
