لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:18
معروفترین آتشکده های ایران
اکثر آتشکده های ایران متعلق به دوران ساسانی است.در حال حاضر از آنها جز ویرانه ای باقی نمانده است. آنچه در ادامه می آید شرحی در مورد چند آتشکده معروف ایران است.
آتشکده آذرگشسب یا آذرجشنس (تخت سلیمان)
یکی از مشهورترین و بزرگ ترین آتشکده های فلات ایران که در آذربایجان غربی در ۴۹ کیلومتری شمال شرق شهر تکاب کنونی قرار دارد امروزه به آن تخت سلیمان می گویند. در دوره شاهنشاهی اشکانیان مهم ترین پادشاه آذربایجان آریوبرزن و پسرش ارت وزد بوده است. بیشتر پادشاهان ایران پس از نشستن بر اریکه شاهنشاهی به نیایشگاه آذرگسشب آذربایجان می رفتند و به درگاه خداوند نیایش و سپاس و درود می فرستاده اند و سپس هدایایی تقدیم می کردند.
آتشکده شیر نیز همان آذرگشسب است که خرابه های آن نزدیک تخت سلیمان است. ساخت این بنا به بیش از ۳۰۰۰ سال باز می گردد و در کتاب هفتم دینکرد در بند ۳۹ سازنده آن را کیخسرو پسر سیاوش شناخته شده است که فر ایزدی به او رسیده بود.
آذرگشسب در کنار دریاچه چیچست قرار دارد و در گذشته کاخهای بسیار باشکوه و سترگ در اطراف آن بنا بوده است. این دریاچه به صورت خودجوش هر ثانیه ۴۴ لیتر آب از خود بیرون می دهد. آتشکده ساسانی وسیع ترین تاسیسات ساسانی است که تاکنون شناسایی و از زیر خاک بیرون آورده شده است. یک آتشکده دارای تعداد زیادی اتاق است. در مرکز بنای آتشکده معمولا یک اتاق مربع به شکل یک چهار طاقی با محراب آتش ساخته می شود. دومین اتاق مهم «یزشن گاه» است که در آن آتش را وقتی برای نیایش در معرض دید نیست، شعله ور حفظ می کردند.
آتشکده نیاسر
این آتشکده توسط اردشیر بابکان ساخت شده است. طول و عرض آن ۱۴ متر در ۱۴ متر می باشد. این بنا پس از یورش تازیان (اعراب) ویران شد ولی سپس توسط مردم بازسازی گشته است و امروز تقریبا سالم می باشد. نیاسر در ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر کاشان قرار دارد و در منطقه ای کوهستانی در ارتفاعات کرکس می باشد.
چشمه ای باستانی به نام چشمه اسکندر نیز در آنجا قرار دارد. در نیاسر غاری که متعلق به دوره پارتیان بوده است نیز وجود دارد. به احتمال زیاد این غار معبد میترایی بوده است که امروزه از مکانهای دیدنی این شهر می باشد یک استثنای مهم در مورد حالت ویرانی این چهار طاقهای کوچک آتشکده بسیار قدیمی ساسانی در نیاسر، احتمالا از سده دوم است که عاقلانه حفظ شده است.
اندازه های متناسب اجزای آن افسون کننده است ولی خیلی مهمتر از آن نشانه های یک راه حل قدیمی برای انتقال از اطاق چهار گوش به گنبد گرد است. از بیرون از سه عنصر مشخص تشکیل شده: یک پی بزرگ چهار گوش با چهار پایه و طاق نمای ورودی متقارن، یک چهارگوش متحدالمرکز کوچکتر بر بالای این پی و گنبدی بر روی این چارگوش واسطه در داخل، در هر گوشه چهارگوش کوچکتر یک طاق مخروطی کوچک، یعنی گوشواره، گنبد را به پایه ها متصل می کند. در واقع این گوشواره ها داخل چهارگوش کوچک را در قاعده به یک هشت گوش (البته با اضلاع نامساوی) و در راس به یک شلجمی تبدیل می کنند. اقسام سنگچینی از لاشه سنگهای بزرگ ناتراش تا قطعه سنگهای تراشیده چهار گوش بالایی طاقنمای درها بر حالت صمیمیت و سادگی بنا می افزاید.
مقاله درباره آتشکده های ایران
